ID-002604.doc
 
RRRR-MM-DD

Tadeusz Worontkiewicz był człowiekiem skromnym, szlachetnym, nie szukającym rozgłosu, nadzwyczaj pracowitym i sumiennym – a nade wszystko utalentowanym artystą z imponującym dorobkiem twórczym. Miał wiele cech bohatera romantycznego – trochę wyobcowany, nie zawsze i nie do końca rozumiany przez otoczenie, często osamotniony w swych dążeniach, nieco tajemniczy. Te jego cechy i wielka kultura osobista budziły respekt i szacunek wśród współtworzących program telewizyjny. Był człowiekiem życzliwym, pogodnym, zawsze uśmiechniętym i prawym. Dziś, w zwariowanym i zmaterializowanym świecie, cechy te należą do rzadkości.
 
Helena Ochocka

 

 

 

 

 

 

ID-002605.doc
 
RRRR-MM-DD

Tadeusz Worontkiewicz wszystkie swoje pomysły realizował z wielką pasją i ogromnym zaangażowaniem, oddawał się im bez reszty. Tworzył swoje widowiska z olbrzymim rozmachem i wyobraźnią. Miał wielkie ambicje twórcze. Byłem redaktorem, kierownikiem muzycznym i aranżerem reżyserowanych przez Tadeusza programów muzycznych z cyklu Polska Pieśń Żołnierska. Przy ich realizacji pracował niemalże bez wytchnienia, z wielkim poświęceniem i często kosztem swojego zdrowia. Był bardzo wymagającym reżyserem. Wszystko musiało być zapięte na ostatni guzik, dopracowane. Nie przepuścił najmniejszej fuszerki, każdy najdrobniejszy detal był dla niego niezwykle ważny. Najwięcej jednak wymagał od siebie.
 
Stanisław Gerstenkorn

 

 

 

 

 

 

ID-002606.doc
 
RRRR-MM-DD

Tadeusz Worontkiewicz był wybitnym reżyserem słynnego kiedyś łódzkiego teatru telewizji, był reżyserem, który doskonale i wrażliwie prezentował dzieła muzyczne w telewizji. W jego wykonaniu było to mistrzostwo najwyższej próby. I tego mistrzostwa uczyliśmy się od niego my, młodsi jego koledzy. Tadeusz uczył nas miłości i szacunku do pracy. Był artystą, który nigdy nie podnosił głosu. Mawiał, że podniesiony głos świadczy o braku argumentów twórczych.
 
Jerzy Woźniak

 

 

 

 

 

 

ID-002607.doc
 
RRRR-MM-DD

Wachlarz zainteresowań Tadeusza Worontkiewicza był bardzo szeroki. Dobrze czuł się w inscenizacji programów muzycznych, rozrywkowych i teatralnych – zarówno dla dorosłych, dzieci i młodzieży. Ale nie stronił od publicystyki i dokumentu. Teatr fascynował go chyba najbardziej. I na tym polu miał też niemałe osiągnięcia. W początkach istnienia Łódzkiego Ośrodka Telewizyjnego zrealizował niezliczoną ilość widowisk teatralnych. Niestety zachowało się ich niewiele. Inna bowiem była niegdyś technologia tworzenia programów telewizyjnych.
Pracowałam z Tadeuszem przy realizacji wielu programów – zarówno rozrywkowych jak i spektakli teatralnych. Każde widowisko przez niego reżyserowane było najważniejsze. I nieistotne, czy adresatem był człowiek dojrzały, czy dziecko. Zawsze był to widz.
Na plan przychodził tak przygotowany, że często zastanawiałam się czy byłabym w stanie go na czymś „zagiąć”. Nie – nie byłam. Na wszystko miał odpowiedź. Zawsze mądrą. Cecha dość rzadka u wielu twórców.
W końcowej fazie realizacji programu zostawał na ogół sam ze swoim dziełem. Montował wcześniej przygotowany i nagrany materiał, w którym musiał być dopracowany każdy kadr. Był pedantem.
 
Helena Ochocka

 

 

 

 

 

 

ID-002608.doc
 
RRRR-MM-DD

Tadeusz był wielkim propagatorem kultury i sztuki polskiej, laureatem licznych nagród i odznaczeń, twórcą wielce dla Łodzi zasłużonym. Pozostawił po sobie zarejestrowane (choć nie wszystkie) dzieła, o których wielu z nas długo będzie jeszcze pamiętać.
 
Stanisław Gerstenkorn

 

 

 

 

 

 

ID-002609.doc
 
RRRR-MM-DD

Do niezapomnianych widowisk teatralnych należy bez wątpienia Ziemia obiecana według Reymonta (pierwsza realizacja w 1967 r.) zrealizowana w łódzkich realiach w 1973 r., czyli o rok wcześniej od wajdowskiej ekranizacji. Tadeusz stworzył wiele wzruszających spektakli teatralnych, przy tworzeniu których miałem okazję i przyjemność z nim pracować.
W 1975 r. zrealizowaliśmy wspólnie teatr TV przy użyciu jednej jedynej kamery. Zastąpiliśmy po prostu tradycyjną metodę realizacji telewizyjnej filmową. I w ten oto sposób powstał spektakl telewizyjny Objazd. Było to wielkie wydarzenie na owe czasy. Bowiem nikt do tej pory nie próbował w ten sposób pracować. Metodę tę stosowaliśmy, mam nadzieję, z powodzeniem, w trakcie produkcji programów muzycznych z cyklu Polska Pieśń Żołnierska.
 
Wojciech Król

 

 

 

 

 

 

ID-002610.doc
 
RRRR-MM-DD

Tadeusz był człowiekiem znaczącym dla wielu etapów istnienia i rozwoju telewizji. Kiedy w latach sześćdziesiątych wielu z nas, absolwentów łódzkiej szkoły filmowej, zmierzało do telewizji, by odkryć dla siebie i widzów to nowe medium, on już tam był. Tak jakby był od zawsze. I do końca był w łódzkiej telewizji.
 
Jerzy Woźniak