ID-002183.doc
 
2009-08-22

Jan Koprowski urodził się 10.02.1918 r. w Pokrzywnicy k. Kielc. Studiował polonistykę na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Warszawskiego. Był też słuchaczem Uniwersytetu im. Humboldta w Berlinie. Jego debiut poetycki miał miejsce w roku 1934 na łamach czasopisma „Głos Wsi”. Dwa lata później wydał tom poetycki pt. Do mojej ziemi. Lata 1942-1944 – to okres robót przymusowych w III Rzeszy. W latach 1945-1946 podejmuje pracę w Polskiej Misji Wojskowej w Berlinie. W roku 1947 wyjeżdża na Dolny Śląsk, by pozostać tu do 1950 r. Kolejne 22 lata spędza w Łodzi, gdzie od 1962 do 1972 r. jest redaktorem naczelnym tygodnika „Odgłosy” i kierownikiem literackim Teatru Nowego. W 1972 r. przenosi się do Warszawy, gdzie pełni funkcję redaktora tygodnika „Literatura” (1972-1981), następnie tygodnika „Tu i teraz” (1982-1985). W latach 1985-1989 pisze felietony do tygodnika „Kultura”. Był laureatem Literackiej Nagrody Miasta Łodzi. Uprawiał poezję (m.in. Droga do Warszawy, Do mojego syna, prozę (m.in. Opowieść o moim ojcu, Potomkowie Tespisa, Zielone drzewa), reportaż, felieton, szkice literackie; tłumaczył z języka niemieckiego. Zmarł 5.11.2004 r. w Warszawie.